Vroeger zong onze moeder ons s’morgens al wakker met haar mooie gezangen tijdens het huishouden. Psalmen die ik leerde tijdens de kerkdiensten, liedjes om het kampvuur, samen met mijn zus “I Will survive” zingen op elke bruiloft en spontaan geïmproviseerde liedjes in mijn werk met gedragsmoeilijke meervoudig gehandicapte kinderen.
Muziek raakt harten
Tijdens het werken met deze kinderen ontdekte ik dat muziek veel meer deed dan ik ooit had gedacht. Zo was er bijvoorbeeld een jongen die maar twee woorden kon zeggen; “mama” en “de bus”, na spontaan daar een liedje van gemaakt te hebben merkte ik dat hij na een half jaar veel meer woorden sprak. Of een meisje wat op haar vierde bij ons kwam via jeugdzorg en zich moeilijk kon uitten over het gemis van haar moeder. Ik nam haar op mijn schoot en begon spontaan een liedje over mama te zingen. Waarop haar lip begon te trillen en zij begon te huilen, al troostend kon ik haar zo ondersteunen in het uitten van haar emoties. Een jongetje wat altijd veel beet en krabde, sprong tijdens het zingen van één bepaald liedje altijd op mijn schoot, legde zijn hoofd in mijn nek en ontspande totaal gedurende het hele lied.
Zombies op het strand
De twee jaar daarna in Thailand deed ik naast mijn werk een poging tot sporten op het strand in de vroege morgen. Na de eerste keer ontmoette ik daar een vrouw die dakloos was maar mét gitaar. Voor ik het wist zat ik daar elke dag op het strand om zes uur in de ochtend muziek te maken in plaats van te sporten. Op een dag zat ik daar met twintig daklozen om me heen en vroeg of iemand nog een leuk liedje wist. ‘“Zombie” riep iemand. Mmm een liedje van “The Cranberries” die kende ik nog wel van vroeger. Ik begon te zingen.. 'It's in your he-ead, in your he-he-head, zombie, zombie, zombie-e-e-e' de derde zin veranderde ik spontaan in 'Jesus is coming into your head and He silences the zombies with His love and peace.' Waarop één vrouw begon te huilen en me toesiste; 'You are changing the words!!!'. Ik keek haar aan en vroeg of zij soms de zombies in haar hoofd hoorde. Waarop ze bevestigend ja knikte. Ik zei haar dat Jezus hier voor haar was om de zombies tot stilte te brengen, waarop zij dat bevestigde en me vertelde dat ze Hem zag vechten! 'All right than, I'll sing along!' zei ik.
Later liep ik naar huis met een dankbaar en verwonderd hart. Ik geloof in Jezus maar ik zie Hem niet, en zij geloofde niet in Jezus maar zag Hem vechten in de geestelijke wereld. Toen zei ik:
Heer als ik zo met U mag samenwerken dat ík gewoon zing en Ú daar doorheen werkt met Uw liefdevolle bevrijdende en genezende kracht dan teken ik daarvoor.
Dit is tot op de dag van vandaag een verlangen in mijn hart; dat wanneer ik zing, mensen mogen connecten met de Heilige Geest van God en van Hem liefde, bevrijding en genezing mogen ontvangen.
Reactie plaatsen
Reacties